Column Saskia Stender: Chips in chique schijn

De nieuwe verpakking van Doritos ziet eruit alsof iemand bij PepsiCo een goed idee had op papier, maar vergat even naar de supermarkt te gaan. De chips zitten nu in een kartonnen doos met deksel – netjes, duurzaam, verantwoord. Op het eerste oog best OK. Totdat je de prijs bekijkt. Die is keihard omhoog gegaan. En dan krijg je er ook nog eens minder voor. Een knap staaltje krimpflatie: de doos Doritos cheese kost nu omgerekend €18,50 per kilo, waar dat eerst nog €10,99 was. De doos is in verhouding dus zo’n 48% duurder. Je zou bijna denken dat hij met goud is gelamineerd.

Consumenten zijn dan ook niet blij. De verpakking past slecht in de prullenbak, is stug om open te maken en voelt aan als een picknickdoos die niemand mee wilde nemen. Op sociale media rollen de frustraties over elkaar heen, maar vanuit PepsiCo blijft het stil. Geen uitleg, geen waarschuwing vooraf. En dat terwijl transparantie juist de basis is van vertrouwen – zeker als je iets ‘groener’ maakt en dat stevig doorberekent.

En dan het duurzaamheidspraatje. Karton is technisch recyclebaar, maar in de praktijk eindigt het vaak alsnog in de verbrandingsoven. Hergebruik? Nauwelijks. De milieuwinst is dus eerder theoretisch dan tastbaar. Je zou toch denken dat PepsiCo geleerd had van de fouten uit het verleden; toen ze in 2023 ineens het zoutgehalte met 25% verlaagden en het klachten regende.  Resultaat: in twee jaar tijd: minder zout, minder chips, minder blij.

Misschien was het idee goed bedoeld. Misschien stond er in de memo iets over milieudoelen, verpakkingsinnovatie en klantgerichtheid. Maar ergens tussen de tekentafel en het schap is het misgegaan. Er zijn inmiddels signalen dat de supermarkten weer terug willen naar de oude plastic zak. Die kraakt tenminste (h)eerlijk.

Saskia Stender
[email protected]