Wikken en wegen

Je hebt een mooi product. Vanzelfsprekend moet daar ook een mooie verpakking omheen: om het netjes bij elkaar te houden, hygiënisch te vervoeren, langer houdbaar te maken, de voedselveiligheid te waarborgen, om op te vallen bij de consument; de redenen zijn talrijk. De keuze voor verpakkingsmateriaal is dat ook. Bij die keuze speelt ‘duurzaamheid’ een steeds grotere rol. Maar welke verpakking is het meest duurzaam? Want het gaat niet alleen om de ‘end-of-life’ impact; je moet kijken naar de héle productieketen. Tis wikken en wegen. Ga d’r maar aan staan.

Het afval-onderwerp staat hoog op de politieke agenda. Op 28 april jl. werd in het Europees Parlement een wet aangenomen die het gebruik van de meest voorkomende en meest vervuilende plastic zakjes drastisch zal inperken. U denkt: maar ik verpak mijn product toch niet in een plastic tasje? Klopt. Toch hebben de alarmerende berichten over de ‘plastic soep’ in onze wereldzeeën die rondom het aannemen van deze wet in de media verschijnen, wel degelijk invloed op de publieke opinie; ook op het gebruik van plastic verpakkingen.

Ondanks het gigantische milieuprobleem van plastic, steekt ‘voedselverspilling’ daar met kop en schouders bovenuit. Eind april publiceerde de Rijksoverheid de Derde Monitor voedselverspilling. Er blijkt in de jaren 2009 tot en met 2013 niet veel veranderd te zijn in de hoeveelheid voedsel die verspild wordt. De verspilling in 2013 lag tussen 1,83 en 2,71 miljoen ton. Daarmee gaat niet alleen geld verloren, maar er wordt ook een onnodig beroep gedaan op belangrijke grondstoffen als water en energie.

Het goede nieuws is dat innovatie van producten en processen in de keten kan bijdragen aan minder voedselverspilling. Zo is er gewerkt aan technieken die minder oogst op het land laten liggen, snijmachines waardoor minder snij-afval ontstaat, en zorgen verpakkingsinnovaties ervoor dat producten langer houdbaar blijven. De branche staat niet stil, dat blijkt wel weer uit de artikelen in dit nummer.

Judith Witte

[email protected]