Verpakken heeft een duidelijk doel, zeker bij food. De gebruiker met zijn wensen en verwachtingen is lang niet altijd het uitgangspunt. Het borgen van de voedselveiligheid wel. En bij de keuze voor vorm, materiaal en uitvoering gaat het ook vaak om zo laag mogelijke kosten, en wat technisch haalbaar is.
Dat de gebruiker niet altijd op één staat, ervaren we allemaal dagelijks. Denk aan de korte en te strak gesealde lipjes van een vleeswarenverpakking: voor mensen met weinig grip en kracht in de handen niet te openen zonder schaar. Of de ergernis bij verpakkingen waar altijd wat restproduct in achterblijft; zonde toch! Niet alleen bij consumentenverpakkingen slaan ontwerpteams trouwens de plank nogal mis, ontdekte ik onlangs. Bij een rondleiding door een fabriek toonde de directeur mij trots zijn magazijn. Ik liep langs metershoge stellingen, met op de schappen ordelijk en netjes de voorraden opgestapeld. Ergens verderop was een heftruckmedewerker bezig met een enorme bigpack op een pallet. Die wilde hij op een schap schuiven. Maar de pack was te groot en te zwaar. De pallet kon het gewicht niet aan, brak, en stortte samen met de zak naar beneden. De zak scheurde, de inhoud verspreidde zich over de vloer. De inhoud, het product, kon worden weggegooid.
Hoe vaak verdiep jij je in de persoon die in contact komt met jouw verpakking? Weet je hoe jouw product wordt aangeleverd en ontvangen, hoe het wordt uitgepakt en verwerkt? Ben je met jouw gebruikers in gesprek? Stel je jezelf wel eens de vraag: ‘Maakt deze verpakking de gebruiker van mijn product gelukkig?’ Je kunt zelfs nog een stapje verder gaan: maak in gedachten van je product een levend wezen en laat hem tot je spreken. Het maakt dat je nét even anders tegen de materie gaat aankijken. Zo kom je vanzelf uit bij andere belangrijke aspecten, want een product dat trots is op zichzelf, wil veilig aankomen en zich mooi presenteren aan zijn gebruiker: “Kijk hier ben ik! Wat ben ik mooi, functioneel en handig hè? Tadaaa!”
Het kan zelfs tot iets nieuws leiden: een lusje in de seal, waar je een vinger in kan haken voor meer grip. Een verpakking waarmee jij je kunt onderscheiden van de rest. Zie jouw product als een optelsom van alle aandacht en liefde die erin is gestopt. En vergeet vooral niet de strik eromheen te doen.
Pieter Vos
Directeur Nutrilab
Bron: © Vakblad Voedingsindustrie 2020