Column Judith Witte: Bergen verzetten

Traag loop ik de berg op. Stap voor stap. Gewoon rustig doorgaan; dan kom ik vanzelf aan de top. Om mij heen zoemen de insecten, aangetrokken door de geur van mensenzweet. Het is warm. Bloedheet eigenlijk. 

Ik klauter over rotsen, het pad gaat steil omhoog, maar ik ga door. Hoe meer ik stijg, hoe frisser het windje dat mijn wangen streelt. Dan opent het landschap zich, eindelijk! Bomen maken plaats voor gras en bloemen, ik wandel dwars door een lavendelveld. Overal om mij heen fladderen vlinders. Dan, niet ver naast me, twee reusachtige gieren, zwevend op de stijgwinden. De roofvogels, zo vrij in de lucht, benemen me de adem. Bovenop de top is het uitzicht grandioos. Eindeloos ver strekken de bergen zich uit. Ik voel me nietig en groots tegelijk: een piepklein radartje, maar óók onderdeel van dit geheel. 

Vakantie; dat is de tijd van ‘even niks moeten’ en ontspanning. Van tijd hebben en nemen om het leven in perspectief te zien, en nieuwe perspectieven te ontdekken, plannen maken voor de toekomst. We nemen ons massaal voor dat fijne vakantiegevoel bij thuiskomst vast te houden. Daarin ben ik, geef ik ruiterlijk toe, niet altijd even succesvol geweest. Dít jaar lukt het opeens wel. Vooral dat geluksgevoel tijdens het beklimmen van de berg, kan ik moeiteloos weer oproepen. 

“Wow, jij hebt wel héél leuk werk!” zegt een van de mensen die ik voor dit blad interviewde, als ik haar vertel wat er rest van de week op mijn to-do-list staat. Mijn technisch onderlegd kroost denkt daar overigens heel anders over: schrijven en met taal bezig zijn, is voor hen werkelijk ‘de hel’. Maar ik vind het leuk: mensen portretteren, spelen met woorden, kennis slurpen. 

Het mooiste vind ik dat ik tijdens interviews héél even mag meelopen in het leven van een ander en dan een glimp opvang van diens doelen en dromen (soms door omstanders en financiers als compleet onbereikbaar geacht). Dat ze mij vertellen over tegenslagen en hoe die zijn overwonnen; over het niet opgeven maar dóórgaan omdat ze geloven in hún droom; over de weg die is afgelegd om een top te bereiken, de stappen die daarvoor zijn gezet, de bergen die zijn verzet. Wat dat betreft is deze (nazomer)editie één groot geluksmoment, bomvol verhalen van ondernemers met grote dromen en behaalde doelen. Helemaal niet moeilijk om die bergwandeling keer op keer te herbeleven. 

Judith Witte

[email protected]