Verhuispe­rikelen

Op het moment dat deze editie het levenslicht ziet (online én in print) zit ik precies een week in ons nieuwe huis, waarschijnlijk op mijn nieuwe bank. Of bereid ik de maaltijd in mijn spiksplinternieuwe keuken. 

Mijn nieuwe bank staat op een prachtige nieuwe vloer. Enkele dagen voor deze gietvloer gelegd werd, plaatsten we uit voorzorg muizenvallen. De avond ervoor spoot ik, als mevrouw Helderder uit Pluk van de Petteflet, insecticide in alle kieren en gaten. Want een dikke bromvlieg, mugjes en mieren in de vloer vereeuwigen; nee, liever niet. Deze actie vond overigens plaats op aanraden van de aannemer. Om zijn advies kracht bij te zetten, vertelde hij over een werk bij een bakkersbedrijf: daar waren een paar muizen met hun ooit zo rappe pootjes vastgeplakt komen te zitten in een nieuwe acrylaatvloer. ‘Een nieuwe vorm van anti-slip’, lachte hij. Niet zo hygiënisch, gruwelde ik. Arme muizen.

Ons nieuwe huis is trouwens helemaal niet nieuw; het werd gebouwd begin jaren ’70. Al die tijd woonde er één gezin. De kinderen vlogen uit, de ouders zitten inmiddels allebei in een verpleeghuis. Lange tijd werd er niet echt gerenoveerd (lees: écht niet). Zo was er nog een ouderwetse stoppenkast, een bruine tegelvloer met hier en daar losse tegels, en een wel heel authentieke keuken die uit elkaar viel van ouderdom. Dus in de eerste week sloopten we dat het een lieve lust was. Nieuwe muren werden opgetrokken.

In zo’n verbouwingsproject moet je over werkelijk élk detail beslissingen nemen: over de kwaliteit van het schuurpapier, de kwasten, rollers en verf. Dan over het type wandstopcontactdozen en de soort deur. Natuurlijk over de tegels, de voegen, wasbakken en het laminaat. En welke kleuren kiezen we? Maar vooral: hoe blijven we in hemelsnaam binnen ons budget? 

Er moet ook ontzettend veel geregeld worden en allerlei zaken moet je op elkaar afstemmen. Zit er ergens een kink in de kabel (stroomuitval, een stukadoor in de file), dan loopt het hele schema in de soep. Herkenbaar? 

Precies in deze (voor mij turbulente) periode kwam dit themanummer tot stand. Thuis en werk liepen naadloos in elkaar over, om te ontdekken dat er bijzonder veel overeenkomsten zijn tussen het (ver)bouwen van een woonhuis en het bouwen van een fabriek. Maar vooral ook realiseerde ik me dat dit alleen geldt voor de grote lijnen. Want wat is er voor het bouwen van een food-fabriek waanzinnig veel specialistische kennis vereist. Dan is zo’n woonhuis maar ‘peanuts’. Daarom, en u kunt het gebruiken: veel succes met jullie nieuw- en/of verbouw!

Judith Witte
 
[email protected]