Tijd en afstand

Vakantie is voor mij de tijd nemen om ‘pas op de plaats’ te maken. Ergens op zo’n rustig moment waarop ik me niet bezig hou met verleden of toekomst, althans niet verder dan de maaltijd van vanavond, vraagt mijn zoon me: “Waarom komen de boontjes die we eten eigenlijk helemaal uit Marokko?” Ik kijk hem aan en ben stil.

Herkomst

Ik heb zo gauw geen goed antwoord. Wel, net als hij, heel veel vragen. We hebben zelf zoveel groenten hier in Nederland; waarom laten we voedsel zoveel kilometers afleggen voor het bij ons op het bord ligt? Als het graan uit de Oekraïne komt en de specerijen uit India of Zuid-Amerika, loopt de afgelegde afstand van een peperkoek flink op. Sta jij er als ondernemer wel eens bij stil hoe duurzaam de ingrediënten zijn die je gebruikt in je productie? Waar let je op bij de inkoop, wat laat je meewegen? Schema’s als IFS, BRC en audits van Risk Plaza houden rekening met voedselveiligheid en frauderisico’s, niet met duurzaamheid. Kostenreductie is vaak  belangrijker. Alleen als dat expliciet onderdeel uitmaakt van jouw visie op MVO, zal de afdeling inkoop iets over een CO₂-footprint tegen het licht houden.

Korte lijnen

Laat je dat wél meewegen, bijvoorbeeld door te kiezen voor grondstoffen uit Europa, dan bouw je ook andere zekerheden in: door Europese richtlijnen is er minder kans op fraude, zijn er minder controles en aanvullende onderzoeken nodig, heb je meer garantie op een constante kwaliteit. En een duurzamer eindproduct.

Overheid, producenten, retailers, consumenten; we zijn allemaal verantwoordelijk. Ik besluit dichtbij te beginnen. Ook als lab ga ik nóg bewuster keuzes maken voor zaken met een lagere CO₂ footprint. Niet alleen voor mezelf en niet uit idealisme. Gewoon: voor mijn zoon, zijn vrienden, hun kinderen. Voor een leefbare wereld, ook als mijn tijd er straks op zit.

Pieter Vos 
Directeur Nutrilab