Als je wordt geconfronteerd met ellende (van een ander) neem je je voor om te leven in het NU. Ken je dat? Dat duurt meestal maar even en dan val je weer in de sleur van alledag.
Bij mij niet. Niet meer. De afgelopen jaren zijn er veel mensen om me heen weggevallen. Ook een aantal veel te jonge. Jonge mensen met dromen en plannen voor de toekomst. Plannen die steeds maar zijn uitgesteld: eerst MOET dit nog en dan MOET dat, ik heb alle tijd dat kan STRAKS nog wel. NIET DUS.
Ik heb altijd gezegd dat ik wel eens stoer wilde gaan hiken met een tent op de rug, in plaats van een luxe vakantiehuisje, altijd in Frankrijk. Zoals je hebt kunnen lezen in mijn vorige column is dat dit jaar eindelijk gelukt. En die zeilvakantie in Kroatië die al zo lang op mijn lijstje stond, die ook. Volgend jaar een sneeuwtocht in Zweden. Heerlijk, waarom nog een jaar wachten als het ook NU kan!
Ons bedrijfsuitje dat we vanwege allerlei beperkingen en excuses steeds maar uitstelden, staat NU ook gepland. We gaan met zijn allen de lucht in! Een ballonvaart boven Arnhem. Alle windrichtingen zijn goed, aan elke kant die we opvaren staat een van onze huizen. Ik kan niet wachten.
Er staat nog zoveel op mijn lijst. En dat wil ik NU kunnen afvinken, zodat er weer ruimte is voor nieuwe uitdagingen. Niet alleen privé; ook voor het netwerk. Wat dacht je ervan om eens te gaan rellen bij de opleiding van de Mobiele Eenheid? Gewoon omdat het kan!
Ik ben klaar met altijd maar uitstellen! Jij ook?
Saskia Stender
Bron: Vakblad Voedingsindustrie 2021