Hoe moeilijk kan het nou helemaal zijn?

Oh, ik heb er zo’n hekel aan… maar nee, een ‘poets’ heb ik niet. Daarvoor ben ik dan weer te kritisch. Of te zuinig. Dus ik doe het zelf: dat schoonmaken, reinigen, poetsen, schrobben, wassen, zuiveren (wat zijn er eigenlijk veel woorden voor). 

In mijn vrienden- en kennissenkring is er niemand die poetsen als hobby heeft, ontdekte ik na enig rondvragen. Wie een drukke baan heeft, een rijk sociaal leven en/of kinderen (met sporten, clubs, muzieklessen), is schoonmaken ‘een noodzakelijk kwaad’. Een snelle doek over het aanrecht, een borstel door het toilet, de bezem door het huis: klaar! 

Omdat bijna iedereen het kan en velen het ook daadwerkelijk doen (oké, de een wat grondiger dan de ander) hebben we er allemaal verstand van: hoe moeilijk is het nou helemaal, dat reinigen? Een sopje, een doek. ‘Niet lullen maar poetsen’…

Juist daar zit’ m de crux. Schoonmaken in de voedingsindustrie is een vak. Je moet er verstand van hebben. Het ‘er even bijdoen’ is de grootste fout die je als eigenaar/ manager kan maken. Hygiëne en voedselveiligheid zijn nu eenmaal onlosmakelijk met elkaar verbonden. Klinkt dat als een open deur? Misschien. Maar dat is de valkuil. De praktijk laat zien dat het nog té vaak mis gaat met die hygiëne. Blijkbaar wordt het belang ervan en hoe je het grondig aanpakt schromelijk onderschat. Heeft u dit onderdeel van het productieproces (want dat is het: een wézenlijk onderdeel!) wel goed op orde? 

“Een schoon huis is belangrijk voor de lichamelijke en geestelijke gezondheid,” las ik ergens. Dat klopt als een bus. Het voelt goed als de tegels in de badkamer spatvrij zijn, de vloeren zijn gedweild, het fornuis staat te glimmen en de toiletpot kraakhelder is. Datzelfde geldt natuurlijk ook voor een schone foodfabriek: als manager van een voedselverwerkend bedrijf slaap je toch een stuk rustiger als je weet dat je al productieruimtes schoon en gedesinfecteerd zijn. Daarbij is het bijzonder heilzaam voor de lichamelijke gezondheid van de eindafnemer, de consument. Voor ons allemaal dus.  

Judith Witte
 
[email protected]