Het dak op

Ieder seizoen landen er in Nederland zo’n 100 tot 200 gipsvluchten uit Innsbruck met gewonde wintersporters. Ben je, met je onvermogen de sneeuw goed te bedwingen, zomaar een week of zes zoet. Lastig. Maar te overzien.

Van een heel andere orde zijn de problemen die ontstaan als er in Nederland zo’n enorm pak sneeuw komt te liggen. U kunt het zich na deze kwakkelwinter misschien niet voorstellen, maar herinnert u zich vorige winter nog? Eén van de toekomstige problemen wordt de ophoping van sneeuw: mark my words.

‘Sneeuw in Nederland weegt meer dan in Oostenrijk’

Het probleem gaat vooral spelen op overgangen van hoog- naar laagbouw, waarbij in de luwte forse ophopingen van sneeuw kunnen ontstaan. Sneeuw in Nederland weegt meer dan in Oostenrijk. Dat klinkt vreemd, maar het is echt zo: Oostenrijkse sneeuw is droog en zeer fijn van structuur. Wij kennen grote vlokken die veel natter zijn en plakkend blijven liggen. Water stroomt weg. Sneeuw niet. Het is dus feitelijk heel veel regen die op één punt blijft liggen en ook nog de afvoeren verstopt (zoals met water gevulde watten).

Een van mijn opdrachtgevers vertelde over zijn gebouw dat in die strenge winter vorig jaar, na de zoveelste sneeuwbui, fors begon te kraken. Hadden ze niet direct de sneeuw weg geschept, dan was het dak zeker ingestort. Stond de arbeidsinspectie niet veel later voor de deur met een dikke bon: ‘Mijne heren, u was niet aangelijnd.’

Daarbij komt dat het zeewater steeds warmer wordt. Een gevolg daarvan is dat (winterse) buien forser zijn. Stel je zo’n forse bui voor in combinatie met een koudefront: dan heb je echt een probleem.

We zien op het journaal hoe Ierland verwaait, Engeland verdrinkt en Zuid Oostenrijk in vier dagen twee meter sneeuw krijgt te verwerken. Om te voorkomen dat onze gebouwen straks met de extreme gevolgen van de klimaatverandering worden geconfronteerd, kunnen we maar beter snel actie ondernemen.

www.bessels.com