‘Footprint is the new currency”

Er is veel te doen rondom het klimaatbeleid en CO2-reductie. Hoe ga je hier als foodproducent mee om? Catering en supermarkten vragen nu al om inzicht in de CO2-footprints van hun leveranciers: hoe ga je ze dat inzicht geven?

Speciaal voor haar relaties organiseerde PS in foodservice met Ecochain en ABN AMRO een event over CO2-reductie. Tijdens een dynamisch ochtendprogramma werd kennis gedeeld en vertelden diverse ondernemers hun verhaal. Daarna was er ruimte voor netwerken en napraten onder het genot van duurzame en gezonde lunch; PS in foodservice had enkele producenten gevonden die actief bezig zijn met duurzaamheid, bijvoorbeeld door ingrediënten van reststromen te verwaarden.

Schaarse grondstoffen

Nicole Kleuskens, directeur PS in foodservice, vertelt dat ze zo'n 2 jaar geleden voor het eerst frequent vragen kreeg over de beschikbaarheid van CO2 waardes in de PS database. Ze liet er geen gras over groeien. “De eerste waardes, van Ecofields, zijn inmiddels beschikbaar. Hopelijk volgen snel meer producenten, want de (catering)markt vraagt erom.” Rob Morren, Sector Banker Food bij ABN AMRO, onderstreept nog eens het belang van de circulaire economie en de 17 Sustainable Goals. “Niet alleen groeit de wereldbevolking explosief waardoor grondstoffen schaars worden, ook de klimaatverandering zet de beschikbaarheid van grondstoffen als graan en soja onder druk”, betoogt hij. “Met een lineaire economie redden we het niet. We móeten wel naar een circulair systeem.”

Meten is weten

“Iedereen moet verantwoording afleggen, ook wij als bank”, vervolgt Rob. “De Centrale Bank vraagt ons aan te tonen dat we een positieve bijdrage leveren aan onder meer CO2-reductie. Onze CO2 footprint is deels het product van wat onze klanten doen. Datzelfde geldt voor supermarkten; hoe duurzaam zíj zijn, is een optelsom van de footprint van de producten in de schappen, een onderdeel dus van je concurrentiepositie. Een lage footprint voegt waarde toe aan je product. Ofwel: Footprint is the new currency.” Christian Oudijk, commercieel directeur van Vermaat Catering, ziet dat in zijn bedrijf al gebeuren: “Het in kaart brengen van je duurzaamheid begint bij ‘meten is weten’. We vragen naar toegevoegd zout, suiker en plantaardige en dierlijke eiwitten. We meten ieder kwartaal en kunnen daar actief op sturen. Sommige cijfers zijn  eenvoudiger te genereren, zoals verspilling. CO2 reductie is lastiger in kaart te brengen; daarvoor zijn we afhankelijk van data van onze leveranciers.” Drees Willem van den Bosch, de oprichter van Willem & Drees adviseerde om de grondstoffen in een matrix te zetten en te focussen op het kwadrant met de hoogste milieu-impact en het grootste volume. “Realiseer je dat de footprint slechts beperkt inzicht geeft. De True Price vinden we 'eerlijker'; die neemt ook de ecologische en sociale voetafdruk mee.”

Feiten versus framing

Harold Theunissen, manager chain programs bij Vion Food, vertelt over hun duurzaamheidsdoelen en hoe zij footprinting hebben aangepakt. Dat het om keuzes maken gaat. “Extensieve systemen hebben bijvoorbeeld een lagere footprint. Kies je voor meer diervriendelijkheid, bijvoorbeeld door dieren langer te laten leven, dan zit daar automatisch een hogere CO2-uitstoot aan vast. Ook andere kernwaarden beperken onze mogelijkheden voor energiebesparing. Het garanderen van de voedselveiligheid bijvoorbeeld, staat bij ons altijd op één. We doen hierin absoluut géén concessies. Koelen is in onze branche dus een hoofdproces, en dat kost nu eenmaal veel energie.” Hij vertelt dat Vion’s ambitie is om vanaf 2021 de CO2 emissies, die zijn terug te voeren op dat stukje vlees, als footprint-getal op elk pakje vlees te kunnen plaatsen. “De grote vraag is: hoe doe je dat? Wat neem je wel en wat niet mee in de berekeningen? Onze tip: zorg  voor betrouwbare data, doe geen aannames en gebruik goede tools, software en consultancy”, adviseert hij. “Wat het je oplevert is objectieve informatie en kwantitatief inzicht. Feiten versus framing.” 

Nieuwe methode

Helemaal vanaf ‘scratch’ hoefde Vion niet te beginnen: Ecochain heeft een methode ontwikkeld voor het meetbaar maken van circulariteit. Ook andere bedrijven werken en experimenteren er al mee. Directeur business development EcoChain Boudewijn Mos: “Hoe duurzaam je als foodproducent of -leverancier bent, wordt steeds vaker onderdeel van aanbestedingen door de overheid. Het bepaalt straks of jouw producten wel of niet door een cateraar of supermarkt in het assortiment worden opgenomen. Maar je moet dit allemaal niet doen omdat de retailer of overheid het vraagt, wel omdat je zélf wil weten hoe duurzaamheid relateert aan je kosten. Gebruik de cijfers als basis om actiegedreven te verbeteren. Het verlagen van je CO2-footprint kan hogere winsten opleveren en meer groei. Maar dan moet je wel weten aan welke knoppen je moet draaien.”

Doorloop dat proces

Nicole Kleuskens besluit: “De CO2-footprint is een nieuwe en zeer complexe productinhoudelijke maat. We staan aan het begin en de data die we van leveranciers krijgen, is nog minimaal. We verwachten dat dit de komende jaren flink zal verbeteren en toenemen.” 

Waar iedereen het wel over eens is, is dit: begin gewoon! Doorloop dat proces van passen en meten, vallen en opstaan en het voortdurend herhalen daarvan; zo bereik je stapsgewijs een hoger handelingsniveau. Of, zoals Harold Theunissen werken aan de footprint omschrijft als 'It's a journey!'. Footprint is niet alleen ‘the new curency’; duurzaamheid wordt ook, volgens Boudewijn Mos, ‘the new license to operate’.

www.PSinfoodservice.nl

Beeld: ©Lukiyanova Natalia Frenta/Shutterstock.com