Energietransitie

Weet je het nog? In groepjes werken aan een project op school; wat een stress gaf dat vaak. Er zaten altijd wel een of meer lapzwansen tussen die niks deden, afspraken niet nakwamen, comfortabel achterover leunden, wachtend op het resultaat.

Er is veel veranderd, maar dit niet. Dit type leerling bestaat nog steeds, zo begrijp ik uit de tirades van mijn kroost. Zowel op de middelbare school als op het hbo manifesteren de klaplopers zich; met anderen voor zich laten werken. “Ik moet het allemaal alleen doen!” roept de oudste. “Ik ben er klaar mee! Ik stop ermee. Laat de rest van het groepje maar eens de handen uit de mouwen steken.” Maarja… er komt één groepscijfer uit. Zie hier haar tweestrijd: geeft ze het uit handen en riskeert ze zo een onvoldoende op háár lijst? Of laat ze de luilak meeprofiteren van haar inspanningen?

Ik vertel ze dat het uiteindelijk gaat om ieders eigen leerproces en ontwikkeling. Dat proces staat min of meer los van wat een ander wel of niet doet. Uiteindelijk valt iedere nietsnut een keer door de mand, toch? En er is nog een derde optie: zou het haar lukken om de leiding te nemen en iedereen te motiveren zijn verantwoordelijkheid te pakken? De middelste heeft dit keer meer geluk: in haar huidige groepje wordt goed samengewerkt. Ik zie hoeveel energie haar dat geeft.

Terwijl we hierover aan de keukentafel discussiëren, valt me de analogie op met de discussie rondom duurzaamheid, en met maatregelen die we wel of niet nemen om duurzamer te leven. Te vaak hoor ik om me heen opmerkingen als ‘Waarom zou ík investeren/ minder vliegen/ veranderen? Kijk eens naar die andere sector/ die Europarlementariërs/ dat andere land; laat zij het goede voorbeeld eerst maar geven, de puinhoop opruimen!’

De EU wil dat alle bedrijven in 2050 klimaatneutraal zijn. Om dat te halen moet corporate Europa de komende jaren vele miljarden investeren: 25 procent van de kapitaalinvesteringen moet duurzaam zijn om het doel te halen, zo becijferde de non-profitorganisatie CDP (Carbon Disclosure Project). Eén ding is duidelijk: we staan aan het begin van een grootschalige ‘vergroening’. De energietransitie begint op stoom te komen, er wordt geïnvesteerd in circulair. Een duurzamere wereld is ieders verantwoordelijkheid. Het is net als op school: samenwerken en de handen uit de mouwen steken gééft energie; precies wat we nodig hebben om de economie draaiende te houden.

Judith Witte