Om ons lichaam te onderhouden hebben we bouwstoffen nodig; vetten, koolhydraten en eiwitten. Van deze drie macrovoedingsstoffen liggen de (verzadigde) vetten en koolhydraten (zetmeel en suikers) al decennia onder vuur, omdat ze in verband worden gebracht met gezondheidsklachten en ziektes (vooral omdat we er té veel van consumeren). Eiwitten (aminozuren) kennen geen pandemische verhalen over gezondheidsrisico’s. Althans, niet in het rijke Westen. Het arme deel van de wereldbevolking krijgt te weinig van deze essentiële bouwstof binnen.
Dat onze eiwitconsumptie toch drastisch moet veranderen, heeft met wat anders te maken. Plantaardige eiwitten zijn van minder hoge kwaliteit dan dierlijke. Een portie linzen van 100 gram bevat 20 gram eiwit, zo’n zelfde portie bruine bonen 8 gram. Vlees is veel eiwitrijker. Met 100 gram kipfilet krijg je gelijk 30 gram eiwit binnen. Maar voor het eten van vlees, als eiwitbron, zijn veel plantaardige eiwitten nodig, met een enorme druk op het milieu als gevolg - waaronder een enorme CO2 footprint. Veranderen we ons consumptiepatroon niet, dan ‘vergaat de wereld’.
Al in 1990 bracht Schouten (waar Nutrilab een zusterbedrijf van is) de eerste producten op de markt op basis van plantaardige eiwitten. Hier liggen onze roots. Nog altijd voeren we enorm veel analyses uit naar eiwitgehaltes; van soja en graan, van vlees, kaas en kwark, maar ook van meelwormen, krekels en bonen.
Wie, of wat, moet er veranderen? In minder of geen vlees eten - in samenhang met méér lokale productie en minder gesleep met voedsel over de hele wereld – ligt naar mijn idee de sleutel voor nogal wat actuele grote wereldproblemen. Het is dé trigger voor verandering en voor allerlei technologische innovaties: nodig voor de aanpak van niet alleen de wereldvoedsel- maar ook voor de milieuproblematiek.
Deze bouwstof is essentieel: voor ons eigen lijf én voor het behoud van de wereld. Daarom verdienen eiwitten een macrobenadering. Zonder eiwittransitie geen energietransitie. Of is het nog veel groter? Wordt dit de trigger voor een mens-transitie?
Pieter Vos
Directeur Nutrilab
Bron: Vakblad Voedingsindustrie 2020