Column Saskia Stender: We zijn er maar druk mee

Het thema van deze editie van vakblad Voedingsindustrie is verpakk(ing)en. Daarover raak je gewoon niet uitgeschreven. We richten onze blik op de toekomst. Voor wat betreft de plasticvermindering ligt de focus op 2025, maar ook de belofte dat verpakkingen recyclebaar, herbruikbaar of composteerbaar zijn heeft als ijkpunt uiterlijk 2030. Dat lijkt allemaal nog heel ver weg, maar voor je het weet is het zover. 

We zijn met zijn allen maar druk mee.

Het grondstoffentekort, dat werkt ook niet mee. Aan voedsel nog geen tekort, afgezien van de forse prijsstijgingen. Maar het wordt straks wel knokken om de laatste rollen folie, om ons voedsel in te verpakken. 

Die prijsstijgingen worden door de retail aangegrepen om een wit voetje te halen bij de consument: “Sommige schappen zijn leeg, maar dat komt omdat wij u de forse prijsstijging niet aan willen doen en we nog in onderhandeling zijn met de leverancier”. Ga toch fietsen, daar trapt inmiddels zelfs de consument niet meer in. Schijnheilig noem ik dat! Onderhandeling is een groot woord als je als de retailer zelf (zonder kennis van zaken) bepaalt hoe hoog de prijsstijging mag zijn. En dan ook nog leveranciers beschuldigen dat zíj er een slaatje uit slaan door extra hogere prijzen te vragen. Daar kan ik witheet van worden. Alsof de leveranciers al niet jaar en dag worden uitgeknepen: alles voor de marge van de supermarkt en de concurrentiepositie. Het gaat al lang niet meer om de portemonnee van de consument. 

Enfin, hier raak ik ook niet over uitgepraat. Genoeg om me druk om te maken.

Saskia Stender