Het grootse vergif bij vooruitdenken is ervaring.
Had je nu een koetsier uit 1900 naar zijn dromen kunnen vragen, dan had hij vast iets geantwoord als: “Geef me een span paarden die viermaal zo snel rennen en de helft minder eten”. Hij dacht niet aan verbrandingsmotoren, laat staan Tesla’s. Hij dacht niet verder dan de kont van het paard; het enige waar hij ervaring mee had.
Ervaring is een kapstok voor ‘kan niet’.
De meest innovatieve denkers worden totaal niet gehinderd door ervaring. Denk aan het Natlab (natuurkundig laboratorium) van Philips. Dat was een gigantische speeltuin waar de meest bijzondere innovaties werden ontwikkeld door vrijgelaten creatievelingen. Een plek om te experimenteren en waar fouten gemaakt mochten worden.
Niets werkt zo vertragend als ervaring.
In 1982 werd ik ontslagen na 2,5 jaar lesgeven aan de HTS in Utrecht: ik wilde met de eerste computers autocad-tekenles gaan geven. Was ik er toen niet uitgegooid, dan was ik dit jaar, na 38 jaar trouwe dienst, als een grijze stofwolk vertrokken. Anders denken vraagt om durf en kennis. Wat ik om me heen zie is vooral angst. Veel bedrijven lijken onder ander in de logistieke afdeling een wandelsportvereniging te onderhouden. Terwijl juist nu geldt: hoe meer robotisering, automatisering en digitalisering en hoe minder volk, des te meer geld er wordt verdiend. Ooit een (zelfrijdende) heftruck met corona gezien?
Good Old Engeland is een bejaardensoos. Als we niet oppassen, gaan wij er vol achteraan, ingehaald door slimme –politiek a-correcte -Aziaten.
Ervaring is de som van de gemaakte fouten, de handrem voor een helicopterview en het out of the box-denken. Geef jonge mensen de kans om stommiteiten te begaan. Geef ze een speeltuin waarin ze permanent fris blijven.
Herman Bessels is architect BNA bij Bessels architekten & ingenieurs BV
Bron: Vakblad Voedingsindustrie 2020