Eind maart verscheen een rapportage van Rijksoverheid met de resultaten van ‘De monitoring van keukenzout in levensmiddelen’ die de NVWA in 2015 heeft uitgevoerd (zie ook Rijksoverheid.nl). Het rapport past zó perfect bij het thema van dit nummer, dat ik je graag even meeneem in de resultaten ervan.
De monitoringsresultaten van 2015 laten namelijk zien dat voor de bemonsterde producten de daling in zoutgehalte die tussen 2011 en 2013 gemeten is, zich niet lijkt voort te zetten in 2014 en 2015. In bemonsterde producten in de categorie sauzen en conserven is zelfs een toename van het zoutgehalte geconstateerd. Voor vleeswaren is er goed nieuws: op basis van de eindmeting van de sector is het zoutgehalte 20% gedaald.
Minister Schippers geeft wel aan dat de resultaten vertekend kunnen zijn: ‘In de monitor van de NVWA worden ook producten gemeten die buiten de scope van het Akkoord Productverbetering vallen, bijvoorbeeld producten van buitenlandse origine. De uitkomst van deze monitor onderschrijft dat ketenbrede afspraken resultaat opleveren, zoals voor brood en kaas. Deze monitor toont ook aan dat het essentieel is dat ook geïmporteerde producten verbeterd worden. Dat onderstreept het belang van een gezamenlijke aanpak van productverbetering in de EU.’
Ketenbreed, samenwerken en ‘een gezamenlijke aanpak’ zijn gevleugelde woorden als het om productverbetering gaat. Nederland zette onlangs Food Product Improvement hoog op de Europese agenda. De uitkomst van de EU-conferentie in Den Haag was een ‘Roadmap for Action’. Het doel: stapsgewijs, door publiek-private samenwerking, de hoeveelheid zout, verzadigd vet en suikers in het productaanbod te verlagen, zodat de gezonde keuze makkelijker wordt. In dit nummer is de branche zelf aan het woord. En er zijn ook andere wegen die naar Rome (lees gezonder) leiden, weet prof.dr. Atze Jan van de Goot.
Europa… in maart waren alle ogen geschokt gericht op Brussel. Het metrostation ligt op een steenworp afstand van het Europees Parlement. Waar op diezelfde dag in de parlementscommissie gestemd werd over een resolutie over het etiketteren van herkomstlanden bij melk en 'licht bewerkte vleeswaren' (hoewel niemand nog weet wat 'licht' hier precies inhoudt, weet ik uit welingelichte kringen). De resolutie is aangenomen (44 tegen 18), maar de verhouding kan later bij de plenaire stemming nog anders uitvallen.
Wat vermeld je wel, en wat niet op het etiket? Hoe transparant over je ingrediënten moet je zijn als branche? Het blijft voer voor discussie en (ongezouten) meningen.
Judith Witte
[email protected]
Bron: © Vakblad Voedingsindustrie 2016