Herkomst etikettering

Rondom het vermelden van de herkomst van ‘vlees als ingrediënt’ op het etiket is nog veel discussie. Het gaat om een mogelijke verplichting voor herkomstetikettering van het vlees bij vleesbereidingen, vleesproducten zoals ham, boterhamworst en dergelijke, en vlees dat verwerkt wordt in levensmiddelen zoals pizza en lasagne.

De Europese Commissie heeft in een haalbaarheidsstudie onderzocht of vermelding van de herkomst van andere producten of ingrediënten verplicht moet worden. Op 21 maart werd het verslag dat de Europese Commissie opstelde naar aanleiding van deze haalbaarheidsstudie gepubliceerd.

‘De consument heeft het recht om te weten waar het product vandaan komt’

Drie scenario’s

Op basis van de haalbaarheidsstudie zijn er drie mogelijke scenario’s voor het instellen van herkomst- of oorsprongsetikettering van ‘vlees als ingrediënt’ voorgesteld: (1) een vrijwillige herkomst of oorsprongsetikettering, of (2) het verplichten om EU of non-EU op het etiket te plaatsen, of (3) om de naam van de lidstaat of het derde land verplicht op het etiket te plaatsen.

Consument en Europa

Het invoeren van verplichte herkomstetikettering op landniveau of EU/non-EU niveau brengt extra kosten met zich mee. Deze kosten zijn sterk afhankelijk van de specifieke situatie van de betrokken exploitanten, de betreffende diersoorten en de gebruikte traceringsystemen. Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, mevrouw drs. E.I. Schippers staat positief tegenover het voorstel om herkomst- of oorsprongsetikettering voor ‘vlees als ingrediënt’ te verplichten op het niveau van de vermelding van lidstaat of derde land. ‘De consument heeft het recht om te weten waar het product vandaan komt’, schrijft zij in een brief aan de Tweede Kamer. En ook: ‘Ik heb daarbij oog voor de lasten voor het bedrijfsleven en de toezichthouder. Deze moeten proportioneel zijn. Ik ga ervan uit dat ondernemers slim weten in te spelen op deze nieuwe verplichting en hun bedrijfsvoering hierop kunnen inrichten. Aangezien deze verplichting binnen Europese regelgeving wordt voorgesteld, zal er blijvend sprake zijn van een gelijk speelveld en zal deze maatregel geen concurrentieverstoring veroorzaken. Voor het bedrijfsleven is het van belang dat het vertrouwen van de consument in voedsel in stand blijft en zo nodig nog verbetert.’

Taskforce Voedselvertrouwen

Binnen de Taskforce Voedselvertrouwen wordt door het bedrijfsleven gewerkt aan verbeteringen op het gebied van onder andere transparantie, informatie-uitwisseling en consumentencommunicatie. Deze acties kunnen de invoering van een mogelijke verplichting tot etikettering van herkomst vergemakkelijken. Verkorting van de ketens, één van de acties van de Taskforce Voedselvertrouwen, kan leiden tot vereenvoudiging van de informatiedoorgifte en daarmee een verminderde last bij de introductie van de verplichte herkomstetikettering.