Door het gebrek aan fysieke communicatie gaan we nu massaal aan Teams, Skype etcetera. Het werkt. Hoewel… hoe verklaar je de geur van heerlijk vers brood? De soepelheid van leer? De malsheid van een biefstuk? Ik krijg het niet door het scherm gedrukt, en velen met mij. Het is alsof we een blinde uit proberen te leggen wat het verschil tussen rood en blauw is.
Online shoppen is, zeker voor de non-food, inmiddels heel normaal. Maar waar blijft de toegevoegde waarde van de deskundige verkoper? Dat je als klant in de digitale winkel niets kunt vragen, proeven en voelen, wordt nu op de koop toegenomen. Hier verliezen we wel veel informatie. De sturing en uitleg van de verkoper is weg.
Veel fysieke winkels zijn overleden – Miss Etam, V&D, Durham, Kaufhof - en de zwakke krijgen in de coronacrisis de genadeklap. Over 3 jaar staat 60% van de winkels m2 leeg. Is dit erg? Nee. Ook de dinosaurussen gingen eens dood. En als in een bos een dikke boom omvalt, ontstaat er ruimte voor heel veel kleintjes. Die krijgen opeens licht en lucht. Winkels en bovenverdiepingen die jarenlang leegstonden, worden nu meer en meer ingevuld met wonen/werken/startups. Het gevolg: er ontstaat weer een levendigere binnenstad, ook ná 18.00 uur.
Hoe gaat dit proces vorm krijgen in de voedingssector? Food is bij uitstek afhankelijk van direct contact. Wat gebeurt als we twee jaar geen vakbeurzen meer hebben; waar ik wijn mag ruiken, de smaak van een nieuwe insectenburger kan proeven, het mondgevoel ervan kan ervaren?
Wij hebben de laatste jaren voor nieuwbouwplannen veel bezoekersgangen en inspiratiecentra ontwikkeld. Die werken nu perfect. Je kunt er in klein comité zonder direct in contact te komen met de productie, laten zien wie je bent. Ik verwacht dat juist dit proces de komende tijd in een stroomversnelling komt.
Want ook voor de food geldt heel sterk:
‘Wie niet buiten speelt, krijgt nooit nieuwe vriendjes’
Herman Bessels is architect BNA bij Bessels architekten & ingenieurs BV
Bron: Vakblad Voedingsindustrie 2020