Wat een feest!

Volgens het Voedingscentrum lopen jaarlijks zo’n 700.000 mensen een voedselvergiftiging op. Ondanks tips en waarschuwingen lijkt het dweilen met de kraan open. 

Neem Koningsdag. Traditioneel dé dag van vrolijke kinderspellen, vrijmarkten vol oude rommel, en particulieren die op straat pannenkoeken, saté en hamburgers verkopen. Te gemakkelijk vindt er kruisbesmetting plaats tussen bereid en rauw product, vaak is er geen plek om de handen te wassen en geen goede koeling. En dat geldt ook voor festivals, barbecues, picknicks. Iedereen kent het risico, maar dat nemen we onbezorgd voor lief. 

Eind april worden via de media drie belangrijke veiligheidswaarschuwingen verspreid. Mijn mailbox ontploft. Zowel DekaMarkt als Dirk van den Broek halen per direct verpakte tartaar uit de schappen, omdat na controle is gebleken dat in de producten de Listeria bacterie is aangetroffen. En Albert Heijn waarschuwt klanten dat (als gevolg van een verpakkingsfout) in een aantal verpakkingen AH Italiaanse Grillworst het product AH Saté Grillworst terecht gekomen is. Het grootste gevaar is dat op de verpakkingen die per abuis de verkeerde worst bevatten, niet de juiste allergenen staan vermeld. Voor mensen met een soja-, mosterd- en/of selderij-allergie is de worst niet geschikt.

Ik stel me voor wat er gebeurt in die fabrieken. Is er paniek of houden ze het hoofd koel? Een feest zal het er niet zijn. Ik denk aan het onderzoek dat wordt gedaan naar de worsten in de verkeerde verpakking; stond er iemand te slapen? Was het een fout in proces? En dan de productie van de tartaar: breken ze zich het hoofd over waar de besmetting vandaan komt? Is het een putje? Heeft de bacterie kunnen woekeren in onderdelen van machines die bij de schoonmaak niet werden bereikt? Het gevaar kan in een klein hoekje zitten.

Zijn de foodverkopers op Koningsdag zich er eigenlijk van bewust dat ook zij van de NVWA een boete kunnen krijgen als ze de zaakjes niet goed voor elkaar hebben? Voelen ze zich verantwoordelijk voor de gezondheid van hun klanten? Of denken ze vooral aan het plezier, en aan het geld in het laatje, aan het eind van de dag? Bijzonder is dat zelfs voor deze motivatie veel mensen wel begrip hebben. Hoe anders is dat voor de producten die we in de supermarkt kopen; daarvan eist de samenleving unaniem absolute voedselveiligheid. De voedingsindustrie ligt continu onder een vergrootglas. En dat is niet altíjd een feest. 

Judith Witte

[email protected]