Bij ongewijzigd beleid zal de wereldwijde productie van plastic tot 2100 waarschijnlijk verdrievoudigen. Door een circulaire biobased plasticindustrie volledig te voorzien van emissievrije elektriciteit, en door af te zien van afvalverbranding, kan de sector uitgroeien tot een vorm van koolstofopslag. Dit constateren onderzoekers van het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL), de Universiteit Utrecht, de Nederlandse Vereniging Duurzame Energie (NVDE) en TNO in vakblad Nature.
Nooit eerder is de plasticsector in detail uitgewerkt. Daarom hebben de onderzoekers met een nieuw model voor het eerst vier scenario’s voor de wereldwijde plasticsector onderzocht. Daaruit blijkt dat een hoge prijs voor de uitstoot van broeikasgassen op zichzelf niet voldoende is om de plasticsector te laten overstappen van fossiele naar biogrondstoffen en circulaire bioplastics. Klimaatbeleid kan zelfs leiden tot extra stort van plastic in vuilnisbelten, aangezien dit niet leidt tot CO2-emissies en goedkoper is dan andere vormen van afvalverwerking.
Een scenario met aanvullend beleid gericht op een circulaire plasticsector stimuleert in hoge mate het hergebruik van plastic en vermindert het grondstoffengebruik. Het leidt tot 2050 ook nog eens tot een verdere afname van de CO2-uitstoot door de plasticsector en voorkomt grootschalige vuilstort. Louter sturen op circulariteit zou in de tweede helft van de eeuw leiden tot onvoldoende CO2-emissiereductie, doordat de functie van plastic als biogene (en dus niet-fossiele) koolstofopslag minder wordt benut. Bovendien is er niet voldoende plastic afval beschikbaar om via recycling tegemoet te komen aan de groeiende vraag naar plastic. Een volledig circulaire plasticsector is dan ook alleen mogelijk door beperking van de vraag naar plastic.
Een circulaire plasticsector die ook nog eens gebruik maakt van biogrondstoffen biedt grote mogelijkheden om negatieve emissies te bereiken, via biogene koolstofvastlegging. Een combinatie van biogrondstoffen met emissievrije elektriciteit, hoogwaardige recycling en minimalisering van afvalverbranding maakt de sector potentieel tot een vorm van koolstofopslag. In 2050 zou 13% van de biomassa die nu nog bestemd is voor het opwekken van energie ingezet kunnen worden als grondstof voor plastics. Als de volledige plasticproductie tot 2100 biobased zou zijn met een gebruiksduur van tientallen tot honderden jaren, wordt in theorie het equivalent van negen maal de huidige jaarlijkse energie-gerelateerde broeikasgasuitstoot vastgelegd.
Wel is er, om een hoog aandeel recycling te bereiken, een betere afvalinzameling en -sortering nodig, en een beter circulair productontwerp. Daarnaast moet er meer worden ingezet op chemische recycling.
Beeld: MikeDotta/Shutterstock.com
Bron: PBL