Altijd wat te doen

Er is toch altijd wat te doen in ons vakgebied. We verzinnen nieuwe voedingsadviezen, een nieuwe schijf van vijf en zetten rood en bewerkt vlees op het zelfde niveau als asbest en roken op de ‘kanker’lijst. Wat een gedoe. Straks mogen we ook niet meer ademen, want wie weet wat er allemaal in de lucht rondzweeft.

De consument snapt er helemaal niets meer van, stopt acuut met het eten van rood vlees. En wat is nou bewerkt en wat niet?  Gehakt valt niet onder bewerkt vlees, gekookte kipfilet wel, snap jij het nog? Dan voorlopig maar helemaal geen vlees en vleeswaren meer.

Er zal best een kern van waarheid inzitten, maar om het nou op hetzelfde gevaarniveau te plaatsen als roken en asbest, daar kan ik echt niet bij. Gelukkig is de berichtgeving hierover alweer wat genuanceerd, maar de schrik zit er goed in bij de consument .
 
En dan moet je vooral kiezen voor, biologisch, duurzaam, diervriendelijk… als je dan te horen krijgt dat bij controles blijkt dat eieren van vrije uitloop kippen het meest kans maken op een verhoogd dioxinegehalte dan vraag ik me af waar we allemaal mee bezig zijn. Goed voor de dieren en het milieu maar niet (altijd) goed voor de mens.
Als consument word je van hot naar haar geslingerd en weet je toch echt niet meer wat je moet doen?

Laten we nou maar gewoon vasthouden aan ‘alles met mate’ en als voedingsindustrie de voedselveiligheid goed blijven borgen, en de reiniging en desinfectie op niveau houden. Dan komen we er wel.

Saskia Stender