Begin een gesprek over duurzaamheid, en je wéét dat je beet hebt: een vette discussie! Het gaat al snel over wat ‘blijkbaar allemaal niet meer mag’. Dagelijks vlees eten, vliegen naar verre bestemmingen, de openhaard aansteken. Over zonnepanelen en van het gas af. Over de lusten en de lasten. Hoewel, vooral over de lasten. Want wie gaat het betalen? Het antwoord is meestal: een ander. Iemand, een land of onderneming die veel vervuilender bezig zijn dan jij, dan wij.
Iedereen heeft een mening, maar niemand hét antwoord. Vraag je aan een consument: heb je liever een shirt mét of zonder kinderarbeid, zal niemand kiezen voor de eerste optie. Of zeggen: “Extra luchtvervuiling, voedselverspilling, de rivieren vol afvalstoffen en de zee vol plastic? Nou graag!” Wat iedereen wél wil, is zo min mogelijk betalen voor producten en diensten. Niet vreemd dus dat fabrikanten en producenten zoeken naar de goedkoopste oplossingen. De vraag is wel hoe lang je je kunt blijven verschuilen achter het statement ‘Maar de consument wil het zo!’
Het zou normaal moeten zijn om een eerlijke prijs te betalen, en om een reële prijs te vragen voor de producten en diensten die je maakt en levert. Dat vereist wel transparantie: doe je wat je zegt te doen?
Het onderwerp wegwimpelen als onbelangrijk is er hoe dan ook niet meer bij. De klimaatverandering staat anno 2019 met stip op één als het gaat om grootste zorgen voor de economie. Niet een handelsoorlog tussen de VS en China, de migratieproblematiek of terrorismedreiging dus; maar het klimaat. Dat blijkt uit het Global Risks Report 2019, een rapport dat ieder jaar vlak voor het World Economic Forum (WEF) in Davos verschijnt.
De zorgen van de politieke elite en de top van het internationale bedrijfsleven over het klimaat, gaan op de eerste plaats over de manier waarop de wereld het probleem (niet) aanpakt. “Dat komt doordat internationale samenwerking steeds moeizamer verloopt, terwijl de aanpak van klimaatverandering juist een ongekend niveau van samenwerking vraagt,” zei Jan Willem Velthuijsen, hoogleraar economie aan de universiteit van Groningen en hoofdeconoom van de zakelijke dienstverlener PwC onlangs in nrc-next.
Dat men nationaal steeds vaker wél samenwerkt, blijkt uit de diverse verhalen over circulair en duurzaam ondernemen in deze editie. Als iedereen begint bij zichzelf, doen we het uiteindelijk samen.
Judith Witte
[email protected]
Bron: © Vakblad Voedingsindustrie 2019