Regeneratieve landbouw is een term die steeds vaker opduikt binnen de media, wetenschap en bedrijfsleven, met de belofte van duurzamere voedselproductie. Maar wat houdt regeneratieve landbouw precies in en welke voordelen brengt het met zich mee voor zowel natuur en milieu als voor de boeren en tuinders?
Binnen de voedingsindustrie is er een breed scala aan definities en interpretaties van regeneratieve landbouw. Hoewel een gezonde bodem centraal staat, blijft de invulling van het begrip variëren. Het gebrek aan duidelijke afspraken kan leiden tot verwarring en misleiding. Het is daarom van belang kritisch te blijven ten aanzien van het gebruik van modetermen zoals regeneratieve landbouw.
Toch is het bemoedigend te zien dat bedrijven binnen de voedingsindustrie regeneratieve landbouwpraktijken omarmen en duurzaamheid nastreven door middel van regeneratieve programma's in samenwerking met hun toeleveringsketens.
Verscheidene grote voedingsmiddelenbedrijven hebben reeds stappen gezet om hun toeleveringsketens te verduurzamen via regeneratieve landbouw. Daarnaast maken veel land- en tuinbouwbedrijven al gebruik van regeneratieve landbouwpraktijken, zelfs zonder deze expliciet te benoemen. De motivatie hiervoor varieert, variërend van de aansluiting bij het nieuwe Gemeenschappelijk Landbouwbeleid tot de wensen van afnemers.
Uiteindelijk draait het om het doel: het verduurzamen van de land- en tuinbouwproductie. De methode is minder belangrijk. Om die reden is het cruciaal om resultaten te meten, zoals de invloed van verschillende productiemethoden op waterkwaliteit, bodemgezondheid en biodiversiteit.
Echter, het meten van de bredere milieu-impact op bedrijfsniveau staat nog in de kinderschoenen, laat staan het meenemen van sociale en milieueffecten in die metingen.
Lees het hele rapport ‘De vijftig tinten groen van regeneratieve landbouw’
Bron: Rabobank