Puberbrein

Het hangt op de bank, met een mobiel in de hand. Ik: “Doe het licht eens uit op je kamer. En ruim dat eten op wat je op het aanrecht hebt laten staan; als je ham zo lang buiten de koelkast bewaart, kunnen we het straks weggooien. Heb je trouwens geen huiswerk?” Denk aan je toekomst, denk ik. Maar dat zeg ik maar niet. Zonder op of om te kijken klinkt er wat gemompel en het bekende: “Doe ik straks.” Dit is de generatie, en hun nageslacht, waar we het dus voor doen: duurzaam ondernemen. Met als doel: het redden van de wereld.  

Afval scheiden, ontbijttafels opruimen, korter douchen, lampen uitdoen in kamers waar je niet bent: pubers energie- en milieubewust maken valt niet mee. Ergens snap ik dat wel. Het kost moeite en wat levert het nou op? Juist het puberbrein is hypergevoelig voor beloning. Bedrijven zijn een beetje als pubers. Neem het korte termijn denken. ‘Waarom veel geld investeren in iets waar ik als bedrijf niet direct beter van word? Wat is mijn beloning? Een lagere energierekening zeg je? Wacht,… ik luister!’ 

De Rijksoverheid neemt veel maatregelen om de CO2-uitstoot te verminderen. Vanaf 2050 kunnen consumenten niet meer koken en/of stoken op aardgas. Dat kan dan alleen nog met duurzame installaties. Het puberbrein verzucht: ‘2050? Dat is fokking ver weg! Komt later wel.’ Het volwassen inzicht is: ‘Oei. Dat is al best snel. Dan moeten we nu wat gaan ondernemen’. Dat ondernemers puberneigingen hebben, blijkt ook uit het uitstelgedrag rondom de nieuwe privacywetgeving: ondanks een overgangstermijn van 2 jaar zijn veel bedrijven nog steeds niet ‘AVG-proof’. 

Gelukkig is er veel geweldig aan het volwassen-wordende kind. Pubers staan erom bekend dat ze niet goed zijn in het inschatten van risico’s. Maar het maakt ze ook ondernemend, nieuwsgierig, ze willen nieuwe dingen uitproberen. Die eigenschappen moeten we koesteren en voeden. Ze vormen de basis voor innovatie.
 
Want willen we wereldwijd alle monden blijven voeden, dan moeten we verder vooruit gaan kijken. Innoveren. Energiezuinige installaties ontwerpen, nieuwe bronnen van eiwit vinden. Dat kan best wat opleveren. Ik denk aan de gekweekte hamburger. Ontwikkelaar Post wist dat het kon, gaf niet op, vond investeerders en kan nu gaan opschalen. Hij verwacht over twee jaar al bescheiden met kweekvlees voor $10 per kilo de markt op te kunnen. Over twee jaar!
Kom nu maar van die bank af. 

Judith Witte

[email protected]