Limiet circulariteit voor kunststof verpakkingen is 72%

Wetenschappers hebben de theoretische limiet in circulariteit voor kunststofverpakkingen bepaald. Onderzoekers van Wageningen University & Research, Universiteit Gent en Universiteit Twente hebben hiervoor samengewerkt. Ze komen uit op een overall recyclingpercentage van 72%. De gemiddelde polymeerzuiverheid van de gerecyclede kunststoffen bedraagt 97%.

Een gedetailleerde systeembeschrijving van 2017 werd als aftelpunt genomen. De Nederlandse recycling waardeketen van 2017 voor kunststofverpakkingen was vanuit een mondiaal perspectief gezien relatief ver ontwikkeld. Het recyclingpercentage was ongeveer 37% in 2017, volgens de rekenregels van het nieuwe, strikte Europese uitvoeringsbesluit. Bovendien was de gemiddelde polymeer-zuiverheid van de gerecyclede kunststoffen maar 93%. 

Om voorbij deze status quo te komen werden alle verbeteropties gemodelleerd in een ingewikkeld materiaal-stroom-analyse model. Allereerst werden alle verpakkingstypes systematisch her-ontworpen voor recycling waarbij alle verpakkingscomponenten werden geoptimaliseerd. Ten tweede, werden de inzamel- en nascheiding-rendementen verhoogd tot de maximaal behaalde niveaus. Ten derde werden de overdrachtscoëfficiënten van de best beschikbare mechanische recyclingprocessen gekozen en hiermee werd de analyse opnieuw uitgevoerd. Dit levert een overall recyclingpercentage van 72% op. De gemiddelde polymeerzuiverheid van de gerecyclede kunststoffen bedroeg 97%.

In zo’n ideale circulaire waardeketen worden er meer gerecyclede kunststoffen geproduceerd die geschikt zijn voor bijvoorbeeld levensmiddelenverpakkingen. Dit vereist dat alle betrokkenen drastische en gecoördineerde maatregelen implementeren, die ongekende investeringen betekenen. Daarnaast is deze geoptimaliseerde recyclingketen nog grotendeels gebaseerd op het gebruik van ruwe aardolie als grondstof en de toepassing van veel recyclaat in niet-levensmiddel-contact toepassingen.

Meer revolutionaire technologieën zijn nodig

Het model laat zien dat autonome en niet-gecoördineerde verbeteropties genomen door enkele belanghebbenden slechts een beperkte verbetering in circulariteit opleveren. Zodoende resulteert alleen een combinatie van de juiste verbeteropties in synergie tot verbetering van de circulariteit.

Conclusie

Er is een gecoördineerde inspanning van alle betrokkenen nodig, die gepaard zal gaan met ongekend grote investeringen, om het recyclingpercentage voor kunststofverpakkingen te laten stijgen naar 72%. Maar dit zal nog steeds grotendeels een open-loop recyclingsysteem zijn dat afhankelijk is van ruwe aardolie als grondstof en een uitstroom van gerecycled kunststof voor niet-levensmiddel-contact-toepassingen.

wur.nl