Zeegrasbrood als voedselproduct van de toekomst
Ondernemers sociëteit voedingsindustrie
B2B Communications
Wallbrink Crossmedia
Kijk ook eens op

Zeegras­brood als voedsel­pro­duct van de toekomst

  • 19 mei 2025

De zeespiegel stijgt en landbouwgronden raken wereldwijd onder druk. Maar waar het land verdwijnt, kan een alternatief gewas wortel schieten: zeegras. Milieukundige Marieke van Katwijk ziet brood in deze zoutwaterteelt.

‘De zaden van zeegras worden door bepaalde Mexicaanse volken al eeuwen gebruikt voor brood,’ zegt Van Katwijk in het wetenschappelijk tijdschrift Ambio. Het gaat om de soort Zostera marina, die volgens haar goed smaakt. ‘Een beetje naar rogge, en de voedingswaarden zijn prima.’

Ze stelt dat er wereldwijd plekken ontstaan waar het zeewater permanent invloed krijgt op het landschap. Die gebieden kunnen benut worden voor de teelt van zeegrasgraan. ‘Nederland is bij uitstek een land dat zeegrasteelt serieus aan kan gaan pakken door onze waterbouw- en zaadveredelingsexpertise: twee technologieën die nodig zijn om in de toekomst dit soort graanvelden in zeelandschappen te creëren.’

Geen kunstmest, geen uitstoot

Zeegras heeft volgens Van Katwijk veel voordelen: ‘Het zal daarnaast een rijke leefomgeving creëren voor andere organismen zoals jonge vis en ongewervelden, net zoals koraalriffen dat doen. Bovendien kunnen de bladeren, die aan het eind van het groeiseizoen vanzelf loslaten, gebruikt worden voor bijvoorbeeld isolatiemateriaal.’ Voor de teelt is geen kunstmest, pesticiden of zoet water nodig. CO₂-uitstoot is er niet; zeegras slaat juist koolstof op in de bodem.

Balans tussen kweek en natuurherstel

‘Kweek voor zeegrasbrood mag nooit ten koste gaan van het behoud en herstel van de wilde velden,’ benadrukt Van Katwijk. ‘Maar je zou de nieuwe kweektechnieken wel kunnen gebruiken om ook wilde varianten te kweken voor de herstelprogramma's. Die zijn namelijk ook hard nodig.’

Ze benoemt ook de uitdagingen: ‘Hoe gaan we zo’n nieuw investeringsmodel en de regulering vormgeven? Daar moeten we nu al over nadenken. Technologisch gezien moet er ook nog wel wat gebeuren: de zaadproductie is op de meeste plekken in de wereld nog heel laag. Ook weten we nu nog niet hoe we het op schaal moeten kweken, maar daar zijn we in Nederland en daarbuiten wel actief mee bezig.’

Ru.nl

Bron: Radboud Universiteit