In Memoriam: Ernst Paardekooper

Ir. Ernst Paardekooper is woensdag 6 november op 88-jarige leeftijd overleden. Ernst Paardekooper startte na zijn studie aan de Technische Universiteit Delft zijn loopbaan bij TNO Voeding in Zeist. Aan het einde van zijn carrière was hij divisiemanager van de afdelingen Voedingstechnologie en Microbiologie. Toen hij in 2002 met pensioen ging, was hij echter nog lang niet klaar met kennisdelen.

Paardekooper was een visionair, liep ver voor de muziek uit en wilde iedereen daarvan doordringen en over informeren. Hij was een waardevolle bron en liaison voor vakblad Voedingsindustrie en het netwerk OSV. Hij kende de markt en had een gigantisch netwerk in de voedingsmiddelenindustrie. 

Alle kennis die hij in de loop der jaren had verzameld wilde hij delen, het liefst alles tegelijk. Over innovaties hoefde je hem niets te vertellen, dat wist hij vaak al voor dat het algemeen bekend werd. Hij was ook nog actief betrokken bij diverse ontwikkelingen. Uit hoofde van EHEDG waar hij jarenlang voorzitter van is geweest, maar ook via Stichting Amplitude. 

“Ernst was een nieuwsgierig mens met een ongelooflijke hoeveelheid kennis. Hij stond open voor nieuwe inzichten, wilde zelf graag leren en kennis uitwisselen. Hij kwam vaak met ons brainstormen; dan werden we overspoeld met informatie. Helaas was het onmogelijk om met alle input wat te doen, maar er waren altijd één of twee onderwerpen waar we serieus mee aan de slag gingen. Als we vragen hadden of contacten zochten, geen probleem, hij maakte altijd tijd om te helpen,” aldus Judith Witte hoofdredacteur van vakblad Voedingsindustrie.  

“Ik weet nog dat hij, in de herstelperiode na zijn tia (alweer meer dan 10 jaar geleden), niet in staat was te rijden”, vertelt Saskia Stender, Uitgever van vakblad Voedingsindustrie en organisator van OSV. “Dan haalden we hem op of reden naar St.-Michielsgestel om te brainstormen. Hij ging ook graag naar bijeenkomsten van onze Ondernemers Sociëteit Voedingsindustrie (OSV) waar hij ere-lid van was. Wij regelden vervoer zodat hij erbij kon zijn. Net zolang tot hij zelf weer kon autorijden. Ernst was een doorzetter. Hij trainde tot hij weer sterk genoeg was om achter het stuur te mogen. Hij is daarna nog jaren actief geweest in onze sector. Daar heb ik bewondering voor. Als iedereen je vertelt dat je nooit meer kunt autorijden, gewoon bewijzen dat het wel kan. Dat was Ernst ten voeten uit!”